De straten van Porto zijn een broeikast van verschillende stijlen, die zich soepel samenvoegen in één cultuur. Romeinse kerken en muren worden vergezeld met Marokkaanse invloeden, bouwwerken uit de renaissance en vrolijke blauwe tegeltjes, wat alles bij elkaar bij uitstek Portugees maakt. De voetpaden zijn smal, en de steegjes nog smaller, waar de gekleurde huizen vrolijk pronken met hun leuke trappetjes en kleine balkonnetjes, terwijl de verf er van af bladert. De mensen hier zijn ongelofelijk behulpzaam en vriendelijk, met een paar norse koppen ertussen. Overal zijn winkeltjes en prachtige gebouwen bekleed met mooie afbeeldingen. Toch staan de helft van de gebouwen en de huizen hier leeg, soms zonder ramen en daken, waar op een paar daklozen na niet echt gebruik van wordt gemaakt. Boekenwinkel Lello, ook wel een van de mooiste boekenwinkels ter wereld genoemd, is inderdaad erg mooi, met werkelijk een prachtige trap midden in de zaal, en muren bekleed met oude boeken achter glas. Toch zal de echte boekenliefhebber hier qua literatuur niet echt aan zijn trekken komen. De Douro rivier is het echt hét toeristisch trekpleister, met mooie vrolijke huizen, terrasjes en boottochten langs de 6 bruggen van Porto.
Jasper en ik waren net in Porto aangekomen, en na onze koffers opgehaald te hebben pakte we een metro die ons van het vliegveld naar de binnenstad zou brengen. Eenmaal in de metro, die net vertrokken was, merkte we dat we in de buitenwijken van Porto zaten. Genietend van de eerste impressies van een andere cultuur, zat ik te wachten tot het straatbeeld zou veranderen van buitenwijk naar binnenstad, tot dat ik merkte dat we al bij de halte waren waar we uit moesten stappen. Eenmaal buiten en op de kaart kijkende, zag ik dat dit dus de binnenstad was, en we op de goede plek waren. Wat ik niet op de kaart zag, is dat de straten naar beneden of omhoog gaan, wat heel erg interessant was aangezien we een grote koffer bij ons hadden en Jasper mij moest duwen omdat ik in de rolstoel zat. Uiteindelijk heeft het een kwartier geduurd eer dat we de goede straat van het hotel hadden gevonden, mede doordat we eerst de verkeerde kant op liepen naar beneden, en diezelfde weg dus eerst weer terug omhoog moesten. Uiteindelijk kwamen we in Pensão Santa Luzia. Ze kunnen daar geen woord Engels, maar met handen en voeten kom je ver. De kamer die we kregen was klein en eenvoudig, de vloer is niet al te schoon en het matras hard, maar sjonge wat zijn die mensen daar aardig! Ze waren heel behulpzaam, en al verstond ik er vaak geen reet van, ik knikte maar en glimlachte vriendelijk.
Een van de dingen die je gedaan moet hebben in een bezoek aan Porto, is natuurlijk Port proeven. Als je bij de Douro de brug over loopt kom je in Vila Nova de Gaia, waar alle port vandaan komt. Wij hebben port geproefd en een tour gevolgd bij Taylor’s, een van de oudste bedrijven wat sinds de oprichting ervan een familie bedrijf is gebleven. Hun passie voor port, de heldere uitleg over de productie ervan, en vooral de smaak van de port zelf die we voorgeschoteld kregen, heeft er voor gezorgd dat Jasper en ik een nieuwe grote liefde in ons leven hebben. Het heeft mijn smaakpupillen aardig aangetast, want ik lust nu geen goedkope 5 euro port meer die we eerst altijd kochten. Gelukkig zijn hier genoeg goede port merken te koop, ook gewoon bij de supermarkt of slijterij.
Porto is een plek die je op je in moet laten werken. Voor deze stad is echt meer dan een kort weekendje nodig, om de cultuur en de intensiteit daarvan te kunnen ervaren. En vooral om de schoonheid daarvan te kunnen waarderen. Uiteindelijk heeft deze stad mij verbaasd en geboeid, en heeft het bij mij een nieuwe lust naar cultuur, reizen en deze wereld opgewekt.
Talitha's Pillow 