IK MAG STOPPEN MET DE ANTIBIOTICA’S! Zo, dat is eruit 😉
De rest van mijn behandeling gaat gewoon door natuurlijk. Het is wel even slikken om al te moeten stoppen terwijl ik me nog geen haar beter voel, slechter zelfs. Maar het is dus de bedoeling dat we over twee maanden gaan evalueren waar ik nu sta en wat de behandeling tot nu toe gedaan heeft. Ik word dan weer opnieuw getest op Lyme en andere infecties, met hopelijk als resultaat dat het allemaal flink gekelderd is! De mogelijkheid is ook aanwezig dat er juist nóg een co-infectie naar boven zal komen, maar daar wil ik voorlopig even niet aan denken ;-).
De eerste drie weken zal ik serieus moeten afkicken, maar we hopen met zijn allen dat ik daarna wat op ga knappen. Ik merk ook niet zoveel van de natuurlijke therapie die ik er sinds dit jaar bij doe (en van de rest wat ik allemaal neem overigens ook niet zoveel als ik zou willen), maar volgens mijn arts komt dat door de zware antibiotica en zal daar dus over een paar weken wat verandering in komen.
Het is allemaal nog erg onzeker, maar ik hoop over een paar maanden meer duidelijkheid te krijgen over waar ik sta, en hoe we verder gaan behandelen. Aan de ene kant vind ik het eng om te stoppen; wat als die 13 maanden nu niet genoeg hebben gedaan? Aan de andere kant slaakt mijn lichaam een zucht, hier was het toch wel aan toe. De vraag hoe lang dit avontuur nog gaat duren kon mijn arts niet beantwoorden, misschien nog wel járen. Mocht ik willen, kon ik wel naar een beroemde waarzegger gaan in Parijs, die zou mij mogelijk wél kunnen vertellen hoe lang het nog gaat duren, haha. Eh, thanks but no thanks ;-).
Hoe onzeker ook, er is licht aan het einde van de tunnel. En al is die tunnel verrekte lang, ik kruip er naar toe. Of ik bind een touw om mijn middel en laat me vooruit slepen. Want aan het einde van die tunnel, daar is HOOP.
Talitha's Pillow 